Χθες το βράδυ διάβασα κάτι που με συγκλόνισε σε πολλά επίπεδα. Την Τετάρτη που μας πέρασε πέθανε ο γιος του Ντέιβιντ Κάμερον, του 40άρη ηγέτη της αντιπολίτευσης των Τόρις στη Βρετανία. Ο μόλις έξι ετών μικρός – το πρώτο από τα τρία παιδιά του ζεύγους- πέθανε από μία πάθηση που ονομάζεται το σύνδρομο Οχταχάρα και σύμφωνα με το BBC είναι μια πολύ βαριά μορφή επιληψίας με συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της εγκεφαλικής παράλυσης.
Από μόνος του ο χαμός συγκλονίζει κάθε μάνα, κάθε άνθρωπο. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς να συνεχίζουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, να πηγαίνουν στη δουλειά τους, να βλέπουν τις ημέρες να περνούν σαν να μην άλλαξε τίποτε οι δύο αυτοί άνθρωποι.
Στην θλίψη που με γέμισε η είδηση ήρθε όμως να προστεθεί και η κατάπληξη. Φανταστείτε το, το παιδί αυτό βασίστηκε για την φροντίδα του στα έξι χρόνια της ζωής του στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας του! Και ας είναι η μητέρα και ο πατέρας του απόγονοι γαλαζοαίματων, ευκατάστατοι βρετανοί αριστοκράτες. Η κυρία Κάμερον είναι διευθύντρια δημιουργικού στην εταιρεία πολυτελών ειδών Smythson. Η έπαυλη στην οποία μεγάλωσε βρίσκεται στην ιδιοκτησία της οικογένειάς της από το 1590! Ο ίδιος ο Κάμερον έχει προγόνους τρεις σχετικά σημαντικούς βουλευτές του 19ου αιώνα και έχει μορφωθεί στο Eton. Και παρόλαυτά χρησιμοποίησαν το δημόσιο σύστημα υγείας για τη φροντίδα του γιού τους.
Το 2006 ο Κάμερον είπε στο συνέδριο του κόμματός του:
" Για μένα δεν είναι το ερώτημα εάν θα πω ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) είναι ασφαλές στα χέρια μου.
Η οικογένειά μου είναι τόσο συχνά στα χέρια του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και θέλω να είναι ασφαλείς εκεί. Ο Τόνυ Μπλαιρ κάποτε εξήγησε τις προτεραιότητές του με τρεις λέξεις: παιδεία, παιδεία, παιδεία. Εγώ μπορώ να το κάνω με τριά γράμματα - NHS."
Φαντάζεστε εσείς οποιονδήποτε απόφοιτο του κολλεγίου Αθηνών να εμπιστεύεται 100% την οικογένειά του στην ιατρική φροντίδα του ΕΣΥ; Έλληνα πολιτικό να έχει το ηθικό δικαίωμα να μιλήσει με τον ίδιο τρόπο;
Φυσικά όλο αυτό ήρθε σε απόλυτη αντιδιαστολή με τα 100 ευρώ που εγώ πληρώνω κάθε μήνα για να κοιτάξει κάποιος παιδίατρος τις κόρες μου – από τα οποία ελάχιστα παίρνω πίσω γιατί δεν θέλει να μου δίνει απόδειξη! Μόνο όταν επιμένω κόβει και πάλι εγώ αισθάνομαι άσχημα…Και είμαι και τυχερή γιατί τουλάχιστον δεν χρειάζεται να περιμένουμε στις ουρές του ΙΚΑ από για να πάρουμε δωρεάν τα εμβόλια του Εθνικού Προγράμματος – τα παιδιά είναι ασφαλισμένα στο ΤΣΜΕΔΕ – ή ακόμη χειρότερα, όπως κάνουν οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, ακόμη και μετανάστες που πληρώνονται ελάχιστα χρήματα, να τα πληρώσουμε από την τσέπη μας για να μη χάσουμε μεροκάματα!
Πάλι πίσω στη Βρετανία που η φίλη μου η Κατερίνα δεν επισκέπτεται καν τον παιδίατρο. Το παιδί της το παρακολουθούν οι νοσοκόμες του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας και το εμβολιάζουν. Παιδίατρο βλέπει σπάνια για έλεγχο ή όταν παραστεί ανάγκη που θα διαγνώσουν οι νοσοκόμες. Και φυσικά όλη η παρακολούθηση είναι δωρεάν και χωρίς ουρές από τα ξημερώματα.
Τώρα να επαναλάβω όσα ακούμε καθημερινά για το ****** που ζούμε μάλλον άσκοπο….
