24.2.09

Πώς έκοψα το κάπνισμα

Μερικούς μήνες πριν έγραψα πως ξεκίνησα δίαιτα. Τελικά σας γράφω τώρα τέσσερα κιλά βαρύτερη αλλά ευτυχισμένη γιατί έκοψα το κάπνισμα! Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο αλλά οι φίλοι μου μπορούν να σας πουν πως ήμουν η θεά του καπνίσματος –κάτι σαν αυτή την τρομακτική ινδή με τα πολλά χέρια μόνο που σε κάθε ένα κρατούσα ένα τσιγάρο. Εάν και το ελάττωσα, δεν μπόρεσα να το κόψω σε καμιά από τις δύο εγκυμοσύνες μου και στη συνέχεια έφτασα στο σημείο να νιώθω φρικτές τύψεις γιατί ήμουν ανά πάσα στιγμή ικανή να αφήσω τα παιδιά μου για να κάνω το τσιγάρο που τόσο χρειαζόμουν. Ναι το ξέρω, είμαι φρικτή, ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα για πολύ καιρό.

Ένιωθα επίσης και ανήμπορη να κατέβω από το τρένο των καπνιστών. Στο ενδιάμεσο ταυτίστηκα με την περσόνα της Μεγάλης Καπνίστριας, σχεδόν έγινα μία καρικατούρα κάποιου εαυτού τον οποίο τώρα αναπολώ με αμφίθυμη απορία.

Για να μην μακρυγορώ, το ότι έκοψα το τσιγάρο το οφείλω στον πεθερό μου. Ο Πλάτωνας είναι 80+ ετών, τα έχει 500 και 600 και 1000 ακόμη, είναι πολυταξιδεμένος και καλοζωισμένος. Για όλα αυτά και φυσικά για λόγους οικογενειακής διπλωματίας διάβασα το άρθρο μίας κυπριακής εφημερίδας – free press νομίζω, δεν θυμάμαι πλέον- στο οποίο ο δημοσιογράφος έγραφε την εντύπωση που του έκανε η μέθοδος Allen Carr.

Τώρα ίσως το έχω ξαναγράψει πως έμενα για αρκετά χρόνια στην Αγγλία όπου οι φίλοι μου είχαν πολλές φορές προσπαθήσει να με πείσουν να ακολουθήσω τη μέθοδο αυτή, μάταια βέβαια. Εγώ το βιολί μου…

Δεν ξέρω τι μου κίνησε την περιέργεια αυτή τη φορά, είχα πάντως βαρεθεί τον εαυτό μου και πήγα. Έκλεισα συνεδρία, την πλήρωσα, μετά φοβήθηκα και με τα πολλά κατέληξα να πάω μία Κυριακή στα τέλη του Ιούνη. Χάρη κάνανε οι άνθρωποι σε εμένα και έναν ακόμη άσωτο και μας βάλανε σε δική μας ειδική συνεδρία Κυριακή πρωί. Τελικά αυτός δεν ήρθε και κατέληξα εγώ με ιδιωτική συνεδρία αξίας 1000 και πλέον ευρώ έχοντας πληρώσει 320!

Περιληπτικά σας λέω πως για αυτά τα χρήματα την αράζεις σε ένα φανταστικό περιβάλλον για πέντε ωρίτσες, σε μία φανταστική πολυθρόνα, απλώνεις τα ποδαράκια στο υποπόδιο, σε κερνούν καφέδες και σάντουιτς, σου αφήνουν να κάνεις διαλειμματάκια για τσιγάρο και σου μιλούν. Δεν λέω περισσότερα γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερο να τα ανακαλύπτει κανείς μόνος του αυτά τα πράγματα πάντως εγώ από τότε δεν έχω ξανακαπνίσει. Αν λέει αρχίσεις ξανά το κάπνισμα μέσα στους τρεις πρώτους μήνες σου προσφέρουν άλλες δύο συνεδρίες. Μετά από αυτό στους αμετανόητους επιστρέφονται τα χρήματα.


ΥΓ Το ρεπορτάζ δεν είναι διαφημιστικό
ΥΓ2 Ξεκινώ τώρα άλλη μία φορά δίαιτα μπας και επιτέλους καταφέρω και επιστρέψω στα κιλά της προηγούμενης ενσάρκωσης μου.
ΥΓ3 Η υπέροχη κυρία που με βοήθησε την Κυριακή εκείνη να κόψω το κάπνισμα στη συνέχεια και για τρεις μήνες με έπαιρνε τακτικά τηλέφωνο για να δει πως όλα πάνε καλά!

16.2.09

Παπούδες

Σήμερα έφυγαν οι γονείς μου, επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη μετά από μία εβδομάδα μαζί μας. Ο απολογισμός της εβδομάδας – αν δικαιούμαι κάτι τέτοιο- έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ξεκινώ από τα κακά νέα: όπως πάντα έχουν καταφέρει να παχύνουν τη μεγάλη μου που τώρα πλέον είναι δυόμισι. Η μαμά μου είναι παντελώς ανίκανη να της πει όχι. Είτε σοκολάτες ζητήσει, είτε μακαρόνια, είτε τυρί είτε τον ουρανό με τ’ άστρα, αν μπορεί θα της τα δώσει. Περιττό να προσθέσω πως το κατοχικό της γιαγιάς είναι τέτοιο – που το απέκτησε, είναι μόλις 61- που μαγειρεύει ασταμάτητα και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά κριθαράκι, το αγαπημένο της Στέλλας! Βοήθεια! Πώς θα συνεννοηθώ; Η κατά τα άλλα νοήμων μαμά μου έχει μετατραπεί σε μία χαζογιαγιά!

Στα θετικά της επίσκεψης η απίθανη πρόοδος που έκανε η μικρή μου. Αν και έτοιμη να κλείσει τον πρώτο της χρόνο αυτή την εβδομάδα, δεν περπατούσε καθόλου σχεδόν, ούτε μπορούσε να σταθεί. Ο πολύπειρος γιατρός μας έδειχνε να μην ανησυχεί καθόλου – είναι και πρόωρη – όμως οι δυό μας, εγώ και ο Κώστας, το συζητούσαμε συνεχώς αυτές τις μέρες και κάναμε συγκρίσεις. Η μεγάλη βλέπετε έκανε το πρώτο της ανεξάρτητο βήμα μόλις στους 10 μήνες – ίσως και λίγο νωρίτερα, αλλά πάντως εξαιρετικά νωρίς.

Τελικά το παιδάκι μέσα σε τέσσερις μέρες άρχισε να αλωνίζει και πήγε η μάλλον υστερική καρδιά μου σχεδόν στη θέση της.