Μμμμμμ, Ceclor

Είναι επίσημο, έχουμε ουρολοίμωξη και αρχίσαμε να παίρνουμε Ceclor. Το οποίο εάν και είναι πεντανόστιμο και πενταρόζ μας εκνευρίζει γιατί για να μετρήσουμε σωστά τη δόση μας το παίρνουμε με σύριγγα και τις σύριγγες τις έχουμε συνδυάσει με τα αντιπυρετικά μας.

Για να φτάσουμε βέβαια σε αυτό το σημείο έχουμε κάνει τρεις αναλύσεις ούρων και το παιδάκι έχει καταταλαιπωρηθεί. Για όσους δεν ξέρουν, για να συλλέξεις ούρα από ένα μικρό παιδί πρέπει να του κολλήσεις ένα σακουλάκι – αφού το πλύνεις στην ευαίσθητη περιοχή καλά καλά – και να περιμένεις να ουρήσει μέσα στα επόμενα 20-30 λεπτά. Εάν ουρήσει έχει καλώς. Παίρνεις τα ούρα και τρέχεις σαν τρελός στο μικροβιολογικό εργαστήριο. Εάν δεν ουρήσει, τότε επαναλαμβάνεις όλη τη διαδικασία – πλύσιμο, σακουλάκι, έλεγχος – για όσες φορές χρειαστεί. Η μικρή μας έχει μπουχτίσει και κατακοκκινίσει από το κόλλα, ξεκόλλα στην ευαίσθητε περιοχή αλλά ευτυχώς δεν θα χρειαστεί να το επαναλάβουμε για μερικές τουλάχιστον ημέρες.

Εν των μεταξύ, το μωρό μας στους 2 μόλις μήνες του έχει περάσει αυτές τις ημέρες εντελώς σε δεύτερη μοίρα. Όλοι ασχολούμασταν με τον πυρετό της μεγάλης, τη συλλογή ούρων, τους εμετούς και τα ευκοίλιά της. Επίσης, καθώς φοβόμασταν πως έχει κάποια ίωση, που μάλλον είχε δηλαδή πριν την ουρολοίμωξη, έχουμε περιορίσει το μωρό σε ένα δωμάτιο για να μην κολλήσει καθώς αυτό τουλάχιστον μένει όπου και να το αφήσεις.

- Στη φωτό το νινί μας την πρώτη του εβδομάδα στο σπίτι.

Αρρωστήσαμε...

Οι ολιγοήμερες διακοπές της μαμάς και του μπαμπά στην Κωνσταντινούπολη ακυρώθηκαν γιατί η Στέλλα, η μεγάλη μας κόρη, αρρώστησε. Με το μωρό ανεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη άρον, άρον, την Πέμπτη, δύο ημέρες νωρίτερα από ότι προγραμματίζαμε, και φυσικά χωρίς το μπαμπά.

Ήδη η Στέλλα είχε λίγο πυρετό αλλά ο λόγος που επισπεύσαμε την άφιξή μας είναι πως το παιδάκι είχε μελαγχολήσει γιατί του λείπαμε! Το πιο συγκινητικό ίσως είναι πως ζητούσε όχι μόνο το μπαμπά και τη μαμά – αναμενόμενο – αλλά και τη μπέμπα! Το παιδί μου έχει καταλάβει πως το μωρό είναι μαζί μας για να μείνει και μας συγκίνησε όλους. Παρά την αρχική ζήλεια, τώρα πάντα χαμογελά όταν βλέπει την αδελφή της και την φωνάζει. Βέβαια φίλοι μου έχουν πει πως η πραγματική ζήλεια δεν ξεκινά παρά μόνο όταν μεγαλώσει και λίγο και το μικρό και αρχίσει και αυτό να έχει απαιτήσεις, να αναζητά το δικό του χώρο.

Κλείνω αυτή τη μεγάλη παρένθεση και επιστρέφω στα δράματα που περνάμε αυτές τις ημέρες. Λοιπόν το παιδί έχει πυρετό από την Παρασκευή. Κάθε μέρα ανεβαίνει και περισσότερο: 37,4 στην αρχή, 38,7 χθες, 39,7 σήμερα Κυριακή. Έχουμε μιλήσει με τον γιατρό μας στην Αθήνα και με άλλους δύο εδώ και όλοι συμφωνούν πως είναι ίωση και πρέπει απλά να περιμένουμε να περάσει δίνοντάς της εναλλάξ Depon και Ponstan.

Μέσα σε όλα αυτά φοβάμαι μην κολλήσει και η μικρή μας που είναι μόλις δύο μηνών, προωρούλα και μικρούλα ακόμη - τελευταίο ζύγισμα την Τρίτη 3.800 γρ.

Άλλοι φίλοι, αλλά και οι γιατροί, μας λένε πως και τα δικά τους μωρά αρρωσταίνουν κάθε φορά που έρχονται στη Θεσσαλονίκη γιατί το κλίμα είναι πολύ διαφορετικό. Για να δούμε. Τέλος πάντων, θα πάμε μία ημερήσια στη λίμνη Κερκίνη την Τρίτη εάν πέσει ο πυρετός της μικρής και βλέπουμε. Γιατί μου χρειάζεται λίγη ηρεμία. Στο σπίτι τρέχω από το ένα παιδί στο άλλο ασταμάτητα, όσο για ύπνο, έχω αποφασίσει πως για να ξανακοιμηθώ οκτάωρο θα περάσουν τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια.

'Ηρθε η ώρα της δίαιτας

Αργά η γρήγορα θα ερχόταν και η αποφράδα ώρα της δίαιτας και αποφάσισα πως η ώρα της ήρθε τώρα. Οι λόγοι είναι πρακτικοί: μετά από δύο εγκυμοσύνες μέσα σε τρία χρόνια έχω πλέον ξεμείνει από ρούχα. Τη σεζόν που είσαι έγκυος τη χάνεις και για αρκετούς μήνες ακόμα συνήθως αισθάνεσαι πως θα πετάξεις τα λεφτά σου εάν αγοράσεις ρούχα τώρα που έχεις επιπλέον κιλά. Έτσι τώρα ανοίγω τη ντουλάπα μου και δεν έχω σχεδόν τίποτα να φορέσω εκτός από φόρμες!

Την πρώτη φορά που έμεινα έγκυος μου πήρε αρκετό καιρό να χάσω τα κιλά μου. Τελικά έναν ακριβώς χρόνο μετά τη γέννηση της Στέλλας κατάφερα να μπω στο αγαπημένο μου φόρεμα στο οποίο σημειωτέον χωράω μόνο όταν είμαι στα λιγότερα δυνατά κιλά μου. Κάτω από αυτά έχω να κατέβω εδώ και δέκα χρόνια και δεν είμαι και σίγουρη πως το θέλω γιατί το πρόσωπό μου φαίνεται μίζερο και το στήθος μου εξαφανίζεται.

Την ίδια εβδομάδα που τα κατάφερα συνειδητοποίησα πως είμαι έγκυος για δεύτερη φορά!!!! Το θετικό βέβαια ήταν πως ξεκίνησα την εγκυμοσύνη από το σημείο μηδέν σε ότι αφορά το περιττό βάρος ενώ την πρώτη φορά ήμουν ήδη στα παχιά μου γιατί με τον άντρα μου είχαμε πάει για δύο εβδομάδες στη Νότια Ιταλία, τον γαστρονομικό μου παράδεισο.

Λοιπόν την πρώτη φορά το βάρος το έχασα ως εξής: πρώτα, ακολούθησα για 2-3 εβδομάδες τη «Δίαιτα που έκανε θεά την Αφροδίτη». Με βολεύει πολύ γιατί τρώω τα περισσότερα που περιλαμβάνει, είναι εύκολη και έχει βολικές για μένα αντικαταστάσεις των προτεινόμενων γευμάτων. Για παράδειγμα αντικαθιστά το μεσημεριανό με δύο κεσεδάκια γιαούρτι που είναι και εύκολα και τρως το ένα για μεσημέρι και το άλλο όταν σε ξανακόψει – πολύ σύντομα στην περίπτωσή μου – η πείνα.

Μετά έκανα διάδρομο στο σπίτι. Άρχισα με 15’ λεπτά και χαμηλές ταχύτητες και ανέβηκα σταδιακά.

Στο τέλος, όταν χρειάστηκε να κάνω κάτι και για το υπόλοιπο σώμα βρήκα ένα DVD του Shape που διαρκούσε 12’ λεπτά!!!! Είχε τρία προγράμματα των 12’ λεπτών, το κάθε ένα δυσκολότερο από το άλλο. Σούπερ γιατί δεν έχω χρόνο – γι’αυτό απέτυχε και η προσπάθειά μου να πάω γυμναστήριο – ενώ 20 λεπτά διάδρομο και 12 λεπτά βίντεο καταφέρνα να τα εξασφαλίσω όταν κοιμόταν το παιδί.

Να προσθέσω ότι τα κιλά τα έχασα χάρη στην τρομερή βοήθεια και ενθάρρυνση του άντρα μου που είναι fitness and healthy eating freak αλλά κατάφερε να καταλάβει πως εγώ δεν είμαι και έχω ανάγκη τη βοήθειά του χωρίς όμως αυτή να καταλήγει στην υπερβολή και την καταπίεση.

Δυστυχώς το εν λόγω DVD το έχασα. Βρήκα όμως ένα άλλο στο Prevention του Μάρτη (το πρώτο από μία σειρά τεσσάρων). Το δοκίμασα για πρώτη φορά προχθές και για δεύτερη σήμερα. Διαρκεί περισσότερο αλλά μπορείς να το σπάσεις και οι ασκήσεις του είναι βατές – και το λέω εγώ που δεν είμαι και ο πιο γυμνασμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Τώρα κάνω περίπου 25 από τα 35 λεπτά που συνολικά κρατούν οι ασκήσεις του. Σήμερα απέφυγα τα βαράκια γιατί αισθάνθηκα πως με ενοχλούσε λίγο η τομή μου αλλά ελπίζω να τα κάνω μεθαύριο. Αποφάσισα να το κάνω μέρα παρά μέρα και τις υπόλοιπες ένα τεταρτάκι διάδρομο.

Τώρα είμαι 65 κιλά (από 75 όταν γέννησα) και θέλω μέχρι τις 15 Ιούνη – που παντρεύεται μία κολλητή μου- να έχω φτάσει τα 60 και να έχω σφίξει.

Άντε καλή μου επιτυχία γιατί έχω βαρεθεί να σκέφτομαι να βγω γιατί δεν έχω ρούχα!

Πώς σας πέρασε από το μυαλό πως οι μάνες είναι ίσες;

Το άρθρο 4 του Συντάγματος που αναφέρεται στην ισότητα των Ελλήνων ορίζει πως:

"1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις."

Από την άλλη πλευρά, το άρθρο 142 του ασφαλιστικού νόμου που ψηφίστηκε αυτή την εβδομάδα λέει πως:

"Η μητέρα που είναι ασφαλισμένου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ , και εργάζεται με σχέση εργασία ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις, μετά τη λήξη της άδεια λοχείας και της ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο άδειας, όπως προβλέπεται από το άρθρο 9 της ΕΓΣΕΕ των ετών 2004-2005, δικαιούται να λάβει ειδική άδεια προστασία μητρότητας έξι (6) μηνών.
….
Κατά τη διάρκεια της ως άνω ειδικής άδειας, ο ΟΑΕΔ υποχρεούται να καταβάλλει στην εργαζόμενη μητέρα μηνιαίως ποσό ίσο με τον κατώτατο μισθό, όπως κάθε φορά ορίζεται με βάση τη ΕΓΣΕΕ, καθώς και αναλογία δώρων εορτών και επιδόματος αδείας με βάση το προαναφερόμενο ποσό."

* Σύμφωνα με την ΕΓΣΕΕ που υπεγράφη πρόσφατα το ποσό αυτό ορίζεται σε 681 ευρώ από 1/1/2008 μέχρι 1/9/2008. Από 1/9/2008 και μέχρι 1/5/2009 στα 701 ευρώ και από κει και πέρα στα 740 ευρώ. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε σε δελτίο τύπου της ΓΣΕΕ εδώ.

Δηλαδή κάθε μισθωτή ασφαλισμένη στο ΙΚΑ δικαιούται έξι επιπλέον μήνες κατά τους οποίου το ελληνικό δημόσιο την πληρώνει τουλάχιστον 681 ευρώ για να περάσει επιπλέον χρόνο με το βρέφος της.

Οι υπόλοιπες από εμάς – και εννοώ αυτές που δε δουλεύουν στο δημόσιο και δικαιούνται ένα χρόνο – δικαιούμαστε ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου. Προφανώς η μητρότητα στην Ελλάδα προστατεύεται μόνο εάν είσαι δημόσιος υπάλληλος ή ασφαλισμένη στο ΙΚΑ!

Όπως καταλαβαίνεται είμαι έξαλλη γιατί δεν ανήκω σε καμία από τις δύο αυτές κατηγορίες εάν και είμαι εργαζόμενη και μισθωτή.

Κατανοώ ότι οι δύο παραπάνω κατηγορίες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό σημαίνει πως η μειοψηφία δεν έχει ανάλογα δικαιώματα. Ούτε μπορώ να καταλάβω πώς είμαστε όλες ίσες ενώπιον του νόμου όπως ορίζει το Σύνταγμα. Προφανώς δεν είμαστε.

Επίσης, επειδή δεν αντέχω άλλο να νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο, πληροφορώ όσες από εμάς δεν γνωρίζουν ( και εγώ τώρα το έψαξα) ότι όσες από εμάς ασφαλιστήκαμε για πρώτη φορά μετά την 1/1/93, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των μητέρων που αφορά αυτός ο νόμος, ήδη είχαμε όριο συνταξιοδότησης το 55ο έτος για πλήρη σύνταξη με 20 χρόνια ασφάλισης – και όχι λιγότερα που δικαιούνταν οι προηγούμενες.

Άρα σε αυτό το σημείο ο νόμος είναι αρκετά καλός για μας απ’ότι καταλαβαίνω. Μπορεί να μας αφαιρεί το δικαίωμα να βγούμε με μειωμένη στα 50, αλλά μέχρι τώρα έπρεπε να έχουμε ανήλικο στα 55 για να πάρουμε πλήρη σύνταξη. Τώρα αποκτούμε αυτό το δικαίωμα εάν έχουμε ανήλικο στα 50, άσχετα με το εάν το παιδί αυτό ενηλικιωθεί μέχρι να γίνουμε εμείς 55 και να βγούμε στη σύνταξη.

Προς το παρόν αυτά. Θα το ψάξω παραπάνω και θα γράψω ότι άλλο βρω – ο νόμος δυστυχώς είναι 108 σελίδες και σε παραπέμπει σε πλήθος άλλων νόμων.
Όσες από εσάς επίσης δεν δικαιούστε την περιβόητη επιπλέον άδεια και θέλετε να κάνετε κάτι, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου είτε μέσω του blog είτε μέσω mail. Ψάχνω να δω τι μπορεί να γίνει .